En Paz

Muy cerca de mi ocaso, yo te bendigo, vida,
porque nunca me diste ni esperanza fallida,
ni trabajos injustos, ni pena inmerecida;

porque veo al final de mi rudo camino
que yo fui el arquitecto de mi propio destino;

que si extraje la miel o la hiel de las cosas,
fue porque en ellas puse hiel o mieles sabrosas:
cuando planté rosales, coseché siempre rosas.

Cierto, a mis lozanías va a seguir el invierno:
¡mas tú no me dijiste que mayo fuese eterno!

Hallé sin duda largas noches de mis penas;
mas no me prometiste tú sólo noches buenas;
y en cambio tuve algunas santamente serenas...

Amé, fui amado, el sol acarició mi faz.
¡Vida, nada me debes! ¡Vida, estamos en paz!

Amado Nervo


Küs Değiliz
Kendi günbatımıma doğru seni kutsuyorum yaşam, çünkü sen bana hiçbir zaman boş umutlar, adaletsizlikler, hak edilmemiş uzuntuler yaşatmadın.
Çünkü inişli çıkışlı yolumun sonunda gördüm ki kendi kaderimin mimarı bendim ve şeylerin içindeki tatlılığı ve acılığı ortaya çıkardıysam onları oraya koymuş olan yine ben olduğum içindi.
Gül ağacı ektiğimde açan her zaman güller oldu. Elbette gencligimin ardindan kış gelecek ama sen zaten mayısın sonsuza dek süreceğini söylememiştin. Şüphesiz acı dolu uzun gecelerim oldu ama sen zaten bana sadece mutlu geceler vaat etmemiştin. Ve karşılığında huzur dolu gecelerim de oldu. Sevdim, sevildim, güneş yüzümü okşadı... Yaşam, bana hiçbir şey borçlu değilsin. Yaşam, küs değiliz...

Amado Nervo

Gracias El_Sombra y Epencil